یه چیزی تو مایه‌های دفتر چرکنویس

چرا خوب نمیشه؟ چرا خوب نمیشم؟

چرا اومدم اینجا؟

چرا برای افسردگی نمیرم دنبال درمان

چطور تونستم این حجم منفعل بودم رو باشم؟ بخدا هنره

چرا من همیشه خستم از زندگی

هر روزی که تو این دنیا میگذره داره بدتر میشه

تداوم آرزوی مرگ برای جوان یکم زیادی نیست؟

یَا عَاصِمَ مَنِ اسْتَعْصَمَهُ یَا رَاحِمَ مَنِ اسْتَرْحَمَهُ یَا غَافِرَ مَنِ اسْتَغْفَرَهُ یَا نَاصِرَ مَنِ اسْتَنْصَرَهُ یَا حَافِظَ مَنِ اسْتَحْفَظَهُ یَا مُکْرِمَ مَنِ اسْتَکْرَمَهُ یَا مُرْشِدَ مَنِ اسْتَرْشَدَهُ یَا صَرِیخَ مَنِ اسْتَصْرَخَهُ یَا مُعِینَ مَنِ اسْتَعَانَهُ یَا مُغِیثَ مَنِ اسْتَغَاثَهُ

یَا مَنْ لامَفَرَّ إِلا إِلَیْهِ یَا مَنْ لا مَفْزَعَ إِلا إِلَیْهِ یَا مَنْ لا مَقْصَدَ إِلا إِلَیْهِ یَا مَنْ لا مَنْجَى مِنْهُ إِلا إِلَیْهِ یَا مَنْ لا یُرْغَبُ إِلا إِلَیْهِ یَا مَنْ لا حَوْلَ وَ لا قُوَّةَ إِلا بِهِ یَا مَنْ لا یُسْتَعَانُ إِلا بِهِ یَا مَنْ لا یُتَوَکَّلُ إِلا عَلَیْهِ یَا مَنْ لا یُرْجَى إِلا هُوَ یَا مَنْ لا یُعْبَدُ إِلا هُوَ

یَا مَنْ خَلَقَ فَسَوَّى یَا مَنْ قَدَّرَ فَهَدَى یَا مَنْ یَکْشِفُ الْبَلْوَى یَا مَنْ یَسْمَعُ النَّجْوَى یَا مَنْ یُنْقِذُ الْغَرْقَى یَا مَنْ یُنْجِی الْهَلْکَى یَا مَنْ یَشْفِی الْمَرْضَى یَا مَنْ أَضْحَکَ وَ أَبْکَى یَا مَنْ أَمَاتَ وَ أَحْیَا یَا مَنْ خَلَقَ اَّوْجَیْنِ الذَّکَرَ وَ الْأُنْثَى

یَا حَبِیبَ مَنْ لا حَبِیبَ لَهُ یَا طَبِیبَ مَنْ لا طَبِیبَ لَهُ یَا مُجِیبَ مَنْ لا مُجِیبَ لَهُ یَا شَفِیقَ مَنْ لا شَفِیقَ لَهُ یَا رَفِیقَ مَنْ لا رَفِیقَ لَهُ یَا مُغِیثَ مَنْ لا مُغِیثَ لَهُ یَا دَلِیلَ مَنْ لا دَلِیلَ لَهُ یَا أَنِیسَ مَنْ لا أَنِیسَ لَهُ یَا رَاحِمَ مَنْ لا رَاحِمَ لَهُ یَا صَاحِبَ مَنْ لا صَاحِبَ لَهُ

یَا مَنْ یَعْلَمُ مُرَادَ الْمُرِیدِینَ یَا مَنْ یَعْلَمُ ضَمِیرَ الصَّامِتِینَ یَا مَنْ یَسْمَعُ أَنِینَ الْوَاهِنِینَ یَا مَنْ یَرَى بُکَاءَ الْخَائِفِینَ یَا مَنْ یَمْلِکُ حَوَائِجَ السَّائِلِینَ یَا مَنْ یَقْبَلُ عُذْرَ التَّائِبِینَ یَا مَنْ لا یُصْلِحُ عَمَلَ الْمُفْسِدِینَ یَا مَنْ لا یُضِیعُ أَجْرَ الْمُحْسِنِینَ یَا مَنْ لا یَبْعُدُ عَنْ قُلُوبِ الْعَارِفِینَ یَا أَجْوَدَ الْأَجْوَدِینَ

یَا مَنْ خَلَقَنِی وَ سَوَّانِی یَا مَنْ رَزَقَنِی وَ رَبَّانِی یَا مَنْ أَطْعَمَنِی وَ سَقَانِی یَا مَنْ قَرَّبَنِی وَ أَدْنَانِی یَا مَنْ عَصَمَنِی وَ کَفَانِی یَا مَنْ حَفِظَنِی وَ کَلانِی یَا مَنْ أَعَزَّنِی وَ أَغْنَانِی یَا مَنْ وَفَّقَنِی وَ هَدَانِی یَا مَنْ آنَسَنِی وَ آوَانِی یَا مَنْ أَمَاتَنِی وَ أَحْیَانِی

یَا مَنْ ذِکْرُهُ شَرَفٌ لِلذَّاکِرِینَ یَا مَنْ شُکْرُهُ فَوْزٌ لِلشَّاکِرِینَ یَا مَنْ حَمْدُهُ عِزٌّ لِلْحَامِدِینَ یَا مَنْ طَاعَتُهُ نَجَاةٌ لِلْمُطِیعِینَ یَا مَنْ بَابُهُ مَفْتُوحٌ لِلطَّالِبِینَ یَا مَنْ سَبِیلُهُ وَاضِحٌ لِلْمُنِیبِینَ یَا مَنْ آیَاتُهُ بُرْهَانٌ لِلنَّاظِرِینَ یَا مَنْ کِتَابُهُ تَذْکِرَةٌ لِلْمُتَّقِینَ یَا مَنْ رِزْقُهُ عُمُومٌ لِلطَّائِعِینَ وَ الْعَاصِینَ یَا مَنْ رَحْمَتُهُ قَرِیبٌ مِنَ الْمُحْسِنِینَ

یَا أَنِیسَ الذَّاکِرِینَ

(99) یَا مَنْ لا یَشْغَلُهُ سَمْعٌ عَنْ سَمْعٍ یَا مَنْ لا یَمْنَعُهُ فِعْلٌ عَنْ فِعْلٍ یَا مَنْ لا یُلْهِیهِ قَوْلٌ عَنْ قَوْلٍ یَا مَنْ لا یُغَلِّطُهُ سُؤَالٌ عَنْ سُؤَالٍ یَا مَنْ لا یَحْجُبُهُ شَیْ‏ءٌ عَنْ شَیْ‏ءٍ یَا مَنْ لا یُبْرِمُهُ إِلْحَاحُ الْمُلِحِّینَ یَا مَنْ هُوَ غَایَةُ مُرَادِ الْمُرِیدِینَ یَا مَنْ هُوَ مُنْتَهَى هِمَمِ الْعَارِفِینَ یَا مَنْ هُوَ مُنْتَهَى طَلَبِ الطَّالِبِینَ یَا مَنْ لا یَخْفَى عَلَیْهِ ذَرَّةٌ فِی الْعَالَمِینَ

نمیدونم چه اتفاقی افتاده که دوباره به نوشتن احوال درونی روزانه م روی آوردم. اون هم در اینجا. خیلی وقت بود تو یه کانال خصوصی تلگرام فقط یادداشت میذاشتم که خودم بودم و خودم. اما اینجا. شاید هم به کار افتادن دوباره سیستم خانگی باشه که من رو با کیبورد قدیمی محبوبم دوست کرد. آشنای قدیمیم. یه نکته جالبی که راجع به خودم فهمیدم اینکه کنترلی روی امورم ندارم. یعنی دخالت شدید اطرافیان در امورم رو میبینم. چرا؟ نمیخوام همه چیز رو به گردن بگیرم و بگم چون خودم شاهراه دخالت رو برای خودم باز کردم. اما خب این هم بی تاثیر نبوده یعنی بخوام دقیق تر بگم همه تاثیر از همین هست. اینکه بقیه رو مجاز به دخالت در امورت بدونی. بقیه میتونه یک یا دو نفر باشه. بخشی که باعث میضشه که همه ی این بار روی دوش خودم نمونه این است که من سعی خودم رو کردم مستقل تر باشم کمی. موفق هم بودم در ظاهر. اما نه واقعا نه . به نظرم حتی قدیم از قدمی بر نداشتم به جز همین یک سالی که گذشت و دردمند بودم. انگار بند ناف من هنوز بریده نشده و نگذاشته ند بریده شود. 

اولین ایده من فرار از موقعیت بود. گاهی حس میکنم همون دختر شیش ساله م که دلم میخواست یهو بزنم بیرون از خونه و فرار کنم. اما کمی موقر تر و حساب شده تر دارم عمل میکنم این روزا. اما عملا با همون ایده دارم کار میکنم. تصمیم داشتم به رفتن به مهاجرت. نمیدونم چقدر کار بزرگیه. قطعا کار بزرگیه اما چیزی نیست که از نصف توانایی های من بیشتر باشد. یعنی اگه با نصف پتانسیلم کار کنم هم میشه به واقعیت پیوندش داد. اما لعنت به شخصیتی که همش از درونم میگه ریشه اشتباهه. تا ثریا کج میری زینب خانوم. همون شده عامل بازدارنده من. و از طرفی مدت طولانی میشه که تو این موقعیت موندم و این به درازا کشیدن داره همراه با عوارضش خودنمایی میکنه. یه مدت خیره به سه کنج دیوار.

دوباره به قول بچه ها افتادم رو دور غار نشینی و سین نکردن. اصلا انگار دست خودم نیست. هر روزکه بیدار میشم میگم امروز سین میکنم و جواب میدم. و شاید راجع به کسانی باشه که یک سال هست که هر روز پس از بیدار شدنم یادشون میکنم و به خودم قول میدم جواب میدم اما امان از نمیدونم چی. امان از همون عامل بازدارنده. گاهی وقتا تمام روز مشغول غور کردن در خودم هستم که یهو به خودم میام میبینم تاریک شده. به معنای واقعی کلمه روزها رو گاهی اینطور طی میکنم. اما گاهی هم به شدت مشغله پیدا میکنم طوریکه نا تمام می مونن بعضیاشون و به روز بعد موکول میشن. نمیدونم. ضرباتی که میخورم شدید هستن. یا توان تحمل من در برابر ضربات پایینه. شاید یکی از این دو باشه شاید هم هر  دو. اما در این لحظه از زمان میدونم که گزینه هیچکدام وجود نداره. قطعا اینها هستند کما بیش.